Van spiritueel naar Spirits

Alcohol op de Camino

Marcel Hubers

‘Sin Vino no hay Camino’  is een gezegde in Spanje.

Als gematigd, doch regelmatig gebruiker en, na vier maal verschillende routes naar Santiago gefietst te hebben, heb ik daar ook ervaringen mee.

Zeker nu ik in de bijbel lees hoe onze Jacob op een donderdagavond in april 33 in de Hof van Getsemane erbij lag. Ook de andere apostelen hadden kennelijk goed genoten van de eerste miswijn en het gebod van Jezus: ‘drink hiervan gij allen, want dit is het bloed wat ik voor u ga vergieten’ wel heel erg ter harte namen. Ook de bruiloft van Kana, waar Jezus zelf uitstekende wijn maakt is hierin memorabel. Hier had God zelf de hand in.

Laten we even terug gaan naar de pelgrimage naar Santiago. Vanuit mijn huisdeur tot in Santiago kom je door nogal wat bekende en minder bekende wijngebieden. Je reist dan over de Via Limoviciensis. In ons eigen Limburg krijgen we al te maken met de wijnen van de Fromberg. Dan volgt er een hiaat in de Ardennen, maar dat wordt weer ruimschoots goedgemaakt door bekende bierbrouwerijen zoals Jupiler, Leffe en Orval. De laatstgenoemde abdij is ook, naast het bier een bezoek waard vanwege zijn kerk en ruïnes van een oudere abdij.

Laten wij in Frankrijk de Ardennen achter ons, bevinden we ons in de Champagnestreek. Daar valt een pelgrim met de neus in de boter met Piper Heidsieck, Veuve Clicot en bijvoorbeeld Moët et Chandon. Op een mooie zondagmiddag wordt daar door de bevolking menig aperitief weg geklokt, heb ik gezien. In de café’s kun je daar vaak een zeer betaalbare Champagne drinken van een minder bekend château.

Verlaten we bij Troyes de Champagne, komen we in de Bourgogne. Het oude hertogdom, dat ook een tijd lang de dienst uitmaakte in de zuidelijke Nederlanden, is de wieg van de Haute cuisine de France, de deftige Franse keuken dus. Anders dan dat men in noord Nederland denkt, ging het aan het Bourgondische hof helemaal niet lomp en boers aan toe. Breugheliaans noemen ze dat in Vlaanderen. Wel werd aan het Bourgondische hof op prijs gesteld dat er voldoende spijs en drank op tafel kwam, zodat iedere gast gerust gesteld werd.

Wat voor een wijnen treffen we daar aan: ten eerste de Cremant de Bourgogne, een bruisende witte wijn, die voor de Champagne niet onder hoeft te doen.

Daarnaast vinden we de Chablis en de Petit Chablis. Beide witte wijnen uit dezelfde streek, met het verschil dat de Chablis van druiven gemaakt wordt die op beschutte zuidelijke hellingen onder in de dalen groeien. De Petit Chablis wordt gemaakt van druiven gegroeid op de onbeschutte, bovenste hellingen. Daarom is de laatste doorgaans goedkoper dan de Chablis. Vergeet ook de Poully Fuissé niet. Ook rode wijnliefhebbers komen hier uitgebreid aan hun trekken.

Laten we verder gaan, langs Vézelay en over het Plateau de Mille Vaches. in de verte zien we de Auvergne, met zijn vulkaantoppen. Hierna komen we in Cahors, bekend om zijn donkerrode, bijna zwarte wijn die naar kers en andere rode steenvruchten smaakt. De huiswijn van de Romanovs, de Russische tsarenfamilie. We gaan over de Pont Valentré verder naar het zuidwesten, en om even een vlucht naar de Via Turonensis te maken, komen we over de Loire en dat betekent Poully Fumé, de strakke witte wijn van dat gebied.

Voor les Landes komen we eerst nog door de heuvelachtige streek van de Bordeaux, waar de Saint Émillion wordt gemaakt. Een krachtige en prachtige rode wijn.

We gaan bij Saint Jean Pied-de-Port de grens over en we zijn in het Baskische Navarra wijngebied, waar we goede rosé’s vinden en ook mooie rode wijnen. Leuk om na het behalen van het doel in de namiddag of avond op een terras van het stadsplein van Puente la Reina van te genieten. Bij Estrella vind je de Bodegas de Irache, met de wijnfontein. Ik zag daar eens wat Letten per persoon een grote bidon voltappen, terwijl dat niet de bedoeling is.

De beroemde brug over de Agra over, weer hard werken in de heuvels die de Rio Oca omzomen, naar de Ebro, waar we in Logroño,de hoofdstad van de Riojastreek komen. Onderweg passeren we de bodega van de markies van Caceres. Een van de beroemdste van het gebied. Maar ook rondom het Unesco-erfgoedklooster van San Millan de la Cogolla worden topwijnen gemaakt.

In de provincie Burgos bevindt zich het gebied va de Ribeira del Douro en verder komen we na de pas van de Cruz de Ferro in Villafranca del Bierzo. Mencia rood en Godello wit worden hier gemaakt en genoten. In Nederland onbekend.

Over de bergen, na O Cebreiro zijn we in Galicië.  Ook onbekend terrein voor wijnminnend Nederland. In Spanje kent men de Albariño maar al te goed! Laatst nog bij de plaatselijke slijter thuis enkele dozen voor de helft van de prijs gekocht. Men kent het niet, dus men koopt het niet. Maar, wát een wijn bij een pot gekookte mosselen! Of bij het nationale gerecht van Galicië: Mariscos of Marisciños, zoals ze daar liefhebbend zeggen. Zeevruchten dus! Dit omdat je een vleugje zee proeft in deze wijn van de Rias baixas.

In 2008 ontmoette ik daar een Vlaming, die nu een goede vriend is. Na een omweg over de Extramadura en Lissabon, kwam ik in Santiago aan. Op een gegeven moment kwamen we in een kroeg waar een studentenorkest, na een optreden voor zichzelf zat te spelen. De meest schunnige liedjes werden gezongen door de hele kroeg. Toegegeven, toen we diep in de nacht weg gingen, waren we behoorlijk aangeschoten. Lachend hebben we het nog steeds over de Galicische wijncrisis van 2008. Daar uit voortvloeiend kwamen latere pelgrimages naar Rome en Jeruzalem.

Dat is een ander verhaal. In feite langs Brunello en later Golan Heights.

Verder nog een boodschap aan pelgrims: wees geen Camino-jihadist, geniet uiteraard van deze dranken, maar doe dat met mate en laat de levensvreugde toe.